Vanmorgen trok ik deze kaart en hij kwam binnen. De eerste regel snap ik… Na 23 jaar staat mijn baan nu op losse schroeven. En dat doet iets met je. Afgelopen dinsdag kwam het bericht. Er zijn te weinig uren voor het aantal docenten dat we hebben. We zaten bij elkaar, even een stilte en daarna wat overleg. Een collega kwam met de doos met koekjes. Letterlijk zo’n grote doos met apart verpakte koekjes. Ik neem er eentje en maak hem open. Eigenlijk is het niet eens een lekkere maar ik eet hem toch op. Ik kijk eens op de doos. Er zitten ook lekkere bij. En dan gaat het mis… Het ene koekje na het andere volgt. Eigenlijk proef ik ze niet eens, ik eet ze gewoon. En nu achteraf bedenk ik me: Waarom?

In mijn hoofd blijft het maar malen; wat we allemaal meegemaakt hebben, wat we opgezet hebben, wat we bereikt hebben en hoe moet het nu verder? Het was de afgelopen jaren echt niet altijd rozengeur en maneschijn. Ik heb het ook een tijdje echt zwaar gehad. Heb mezelf echt terug moeten vinden maar dat is me gelukt. En nu dit. En hoe je het wendt of keert, de situatie blijft vreselijk. Maakt niet uit wie er weg moet, de ander wil je ook niet missen. Wat een uitdagende tijd had moeten worden krijgt een hele nare smaak… ‘En de koekjes helpen hierbij?’, hoor ik je denken. Nee natuurlijk niet. Maar op dat moment dempt het iets, of het vult een leegte. Maar het helpt niet. Maar wat wel? Dat is moeilijk te bedenken in deze situatie. Dus nog maar een kaartje…😉

De tweede kaart geeft me weer een beetje vertrouwen. Ik kies voor hoop en vertrouwen. Vertrouwen dat alles goed komt. Vertrouwen in de ander. Ik mag niet oordelen over gevoelens en gedachten van een ander. Ieder heeft zijn eigen gedachten en gevoelens. Ik kan wel speculeren wat een ander denkt maar dat heeft geen zin. Ik moet nu bij mezelf blijven en denken in oplossingen. Er komt vast een oplossing, eentje die voor iedereen goed uitpakt. En daar heb ik geen koekjes bij nodig…